Geçtiğimiz hafta kampüse gidecektim ve bu sefer arka yolu yani Veysel Karani caddesini tercih ettim. Bosna Hersek Mahallesi tabii ki her zaman ki gibi gençlerin getirdiği enerjiyle cıvıl cıvıldı.
Mahalleye girince önüme bir araç dek geldi. Gayet yavaş biçimde, sallana sallana giden son model bir araç… Merak edip sürücüsüne bakınca, saçları beyazlamış hatta sakalı ve bıyıkları beyazlamış bir amca. Amcabey sağdan soldan yürüyen kızlara baka baka geziniyor. Yani meğersem derdi başkaymış… Yani haline bakmayan ama ceplerinde para olan tiplerden biriymiş…
Bunu anlattım ama hiç kimseye de yol göstermiş gibi olmayayım. Çünkü bir daha böyle bir şeyle karşılaşınca plaka numarasını vereceğim, haberiniz olsun.
Bu fıkra da, bu tip kart zamparalara gelsin:
“Yaşlıca bir adam güzel bir hanımla mücevher dükkânına girer. Adam satıcıya:
- "Çok güzel bir yüzük satın almak istiyoruz."
Satıcı vitrinden güzel bir yüzük çıkarır gösterir:
- "Bu yüzüğün bedeli 4000 $’dır efendim," diye gösterir.
İkili yüzüğe bakar ve yaşlı adam satıcıya;
- "Lütfen bana en iyi yüzüğünüzü gösterin!"
Satıcı içerdeki kasadan bol pırlantalı şahane bir yüzük getirir;
- "Bu dükkanımdaki en iyi yüzüğüm.. ve fiyatı 50 000 $ dır!"
Genç kadın heyecanla parmağına takar. Yaşlı adam cebinden çek defterini çıkarır 50 000 $ yazar ve açıklar:
-" Bugün; Cumartesi ve akşamüzeri, bankaların kapalı olduğunu biliyorum. Sizin karşılığı olup olmadığından emin olmak istediğinizi biliyorum. Çeki size bırakıyorum, Pazartesi sabahı bankama telefon edip çekin karşılığını aldıktan sonra, üzerinde yazılı olan telefonumdan beni arayın lütfen! Biz de gelip yüzüğü alırız.
Pazartesi sabahı mücevherci yaşlı adamı arar:
- "Sen benimle alay mı ediyorsun be adam? Hesabında hiç paran yokmuş!"
Yaşlı adam:
- Sen yüzüğü dükkânında sakla ve çeki yırt. Sana posta ile 100 $ gönderiyorum. Sayende şahane bir hafta sonu geçirdim...”