Yazıma son söyleyeceğimi ilk başta söyleyerek başlayayım izninizle. Öncelikle Türkiye eski yapısından artık sıyrılmış ve küresel bir güç olmak yolunda ilerlemektedir. Bu durumdan ötürü de tabii ki karşısına çok büyük engeller çıkartılmaktadır. Çünkü dünyadaki büyük güçler Türkiye’yi rakip görmek yerine kullanmaya çalışmayı daha çok tercih edeceklerini sanırım tahmin edersiniz.
İşin buraya kadar olan bölümünü politika olarak ya da parti tarafı olarak düşünmeyin. Çünkü işin buraya kadar olan bölümü Devlet yönetimiyle, Devlet politikalarıyla ilgilidir.
Her zaman söyleriz; Türkiye Cumhuriyeti Devleti büyük bir devlettir. İşte bu büyüklüğün içerisinde yatan en önemli öz; Orta Asya’dan buraya ve bu zamana kadar gelen Devlet gelenekleri ve Devlet kültürüdür. Dolayısıyla bu gelenekleri devam ettirmek ve ilerletmek gerekmektedir.
İşte tam da burada işin politikasına girmek gerekiyor sanırım. Büyük devletlerin en önemli özellikleri “devlet yönetimindeki kurumsallıklarının en üst dereceye gelmiş olmasıdır” dersek sanırım yanlış olmaz.
Türkiye Cumhuriyeti Devleti’nin kurumsallık yönünden sıkıntı olmaması gerekirken “bu böyle midir?” diye incelemekte bir fayda vardır.
Devletler için eğitim, sağlık, savunma, hukuk, ekonomi, gibi konuları en önemli konularındandır. Milli Eğitim Bakanlığı ülkemiz için çok büyük önem arz etmektedir. Çünkü Devlet’in bir eğitim politikası olmalıdır. Ancak 2002’den bu yana aynı siyasi parti içerisinde 8. Milli Eğitim Bakanımız şu anda görev yapmaktadır. Ve de bu bakanların her biri, diğer bakanın yaptıklarını değiştirerek yeni bir şeyler yapmaya çalışmışlardır. Ve de eğitim konusunda başarılı olup olmadığımızı sanırım değerlendirebilirsiniz.
Sağlık konusunda değerlendirmeyi, pandemi sürecinin dışında yapmakta fayda var. Pandemi süreci olağanüstü bir süreçti ve Türk Devleti bu süreçten gayet başarılı çıkmıştır. Ancak Devlet politikası açısından bakarsak acaba sağlık konusunda liberal bir politika mı izliyoruz yoksa devletçi bir politika mı izliyoruz? Liberal bir politika izliyorsak, Devletin bu kadar sağlık kuruluşlarının içine müdahil olmasını beklememeliyiz. Devlet sağlık-sigorta sektörünün düzenli çalışmasını sağlamakla yetinebilir. Ancak Devletçi politika izleniyorsa da o zaman her gün bir başka yerde bir hasta çocuğumuz için bağış kampanyalarını anlamak biraz güç olsa gerek.
Savunma, ekonomi ve adalet konusundaki düşüncelerim kısmına da yarınki yazımda devam edeyim.
Dostlukla kalın.