Şuan ki iktidar partiyi savunduğum için söylemiyorum ama hangi parti şu an başa gelse doları 1,5 TL’ye çekecek ya da daha iyi duruma getirecek merak ediyorum. Bu devletin tek kurtuluşu var o da iyi yetişmiş bir gelecek nesille mümkün.
En kısa çözüm eğitim sisteminin değişimi ve kaliteli eğitim ile yetişmiş bir neslin yerli üretime yönlendirilmesi. Öncelikle mühendislere ve atanamayan öğretmenlere diplomalı işçi gözüyle bakmayı bırakmakla başlayabiliriz mesela. Eğitim sayesinde daha bilgili daha zeki insanlar yetiştirip üretkenliği artırmamız gerekiyor.
Daha sonra alt yapısı oluşan ülkede üreterek ekonomiyi iyi seviyelere getirmemiz gerekiyor. Bunu yaparken de partizanlık yapmamalı, herkes bir olmalı ve tıpkı Japonya gibi küllerinden yeniden doğmalıyız.
Olaylara gerçekçi yaklaşmamız ve ona göre de ilerlememiz gerekli diye düşünüyorum. Alım gücünün artık küçük büyük detayı kalmadı. Dün gece bilmem ne kadara aldığım ürünü sabah ucuzmuş artmadan bir tane daha alayım diye düşünmek mümkün değil.
Çünkü her an her ürüne aralıksız zam geliyor. İçtiğin sudan, elini sildiğin havlu kâğıda, yediğin makarnadan dişini karıştırdığın kürdana kadar her ürünün fiyatı durmadan artıyor.
Kendimden örnek vereyim çok sevdiğim Türk kahvesini önceden her alışverişte 5-6 paket alırdım. Şimdi sadece 1-2 tane alabiliyorum. ‘Ben neden bu kadar basit şeyden bile tasarruf yapmak zorundayım.’ İçinizden derdini seveyim diyebilirsiniz ama demeyin. Geçen gün karşıma şöyle bir yazı çıktı ve o yazıyı kaç sefer okudum hatırlayamıyorum bile. Bir şeyin fiyatı sana pahalı geliyorsa o senin için üretilmemiştir.
O ZAMAN BENİM İÇİN ÜRETİLEN NEDİR BANA SÖYLER MİSİNİZ?
Artık daha fazla ekonomiden konuşmayayım diyorum ama konuştuğum görüştüğüm her iki kişiyle sohbetin ikinci dakikasından itibaren konu hayat pahalılığına geliveriyor. En acı gerçekte ne biliyor musunuz? Çoğu şeyi alamayıp yetindiğini fark edince alım gücünün düştüğü gerçeğiyle de yüzleşmiş oluyorsunuz. Pazardaki ve marketteki fiyat etiketleri detayca hacmen küçük, anlamca büyük ifade taşıyor.