Geçen günlerde arkadaş çevremde dikkatimi çeken bir konu olmuştu ve bugün sizlerle bunun üzerine fikirlerimi paylaşmak isterim. Konu çok da yabancı olduğumuz bir şey değil aslında. Hatta çocuğu, yeğeni ya da küçük yaşlarda kardeşi olan kısaca çevresinde çocuk bulunan herkesin karşılaştığı bir durumdur diye düşünüyorum.
Nedir diye soracak olursanız da, çevremde çocuk sahibi olan bir tanıdığımın çocuğunun oyuncakları ile ilgilenmemesi, telefon ve tablet gibi elektronik aletlere daha fazla ilgi duyması onlarda yer alan oyunları oynaması ve yaşıtlarının bulunduğu ortamlarda diğer çocuklarla kaynaşıp arkadaşlık kurmak yerine yalnız başına kalmayı tercih etmesiydi ve haliyle de bu durumdan şikayetçi hatta endişeliydi.
Sebebi sence ne olabilir, şeklinde bir soru yönelttiğim zaman ise ‘’Bilmiyorum, onun için her şeyi yapıyorum, yapmaya da hazırım. Belki psikolojik yardım alması gerekiyordur’’ dedi.
Bu konuda uzman değilim ancak dışarıdan bir izleyici olarak elbette ki belli başlı yorumlara sahibim. Bana göre bu durum günümüz şartlarında gayet normal bir durum. Evet, normal. Bana göre bunun en büyük sebebi ise çocuğun direkt olarak telefon, tablet, bilgisayar, televizyon gibi araçlar arasında doğup büyümesi. Bizim neslimizde bu tür araçlar bu kadar yaygın değildi. Hatta çoğu kişinin evine internet, bilgisayar kavramları çok sonradan geldi. Ancak günümüzde herkeste ve her yerde var ve çocuk anne-babasının elinde görüyor ilk defa bu cihazları. Dışarıya çıktığı zaman ise diğer yakın büyüklerinde, sokakta yürüyen insanlarda ve girdiği her ortamda…
Bu durum tabii ki de yalnızca görüp etkilendiği bir durum değil. Ebeveynleri daha yaşına girmeden, konuşmayı, yürümeyi öğrenmeden çocuğuna ağlıyor ya da onu rahatsız ediyor diye ilgi odağının dağılması amacıyla çizgi film açıyor ya da eline tablet telefon veriyor. Bu eylem o zamanlarda bebeğin susmasına yarıyor evet ama ilerleyen yaşlarda çocukluk dediğimiz evrede ise işte yukarıda bahsettiğim durum ya da aklınıza bu tarz gelecek başka durumlar gelişebiliyor.
Çocuk merak etme unsurunu kaybediyor mesela. Anne-babaya soru sorma sıklığı azalıyor. Neden mi? En büyük sebebi yine bu araçlar. Çocuk, merak ettiği her şeyi keşfetmek yerine artık internetten bakarak da hakkında bilgi sahibi olabiliyor. Hem de daha meşakkatsiz ve kısa bir sürede. Buna bağlı olarak da bebeğin büyüdüğü çocukluk, ergenlik ya da birey olarak kabul edildiği yaşlarda her ne kadar teknolojiden anlayan bir durumu olsa da meraklı ya da sosyal olmuyor çünkü az önce de dediğimiz gibi merak ettiği her şeyi zaten elinin altındaki bir cihazdan bulabilir.
Okuyup araştırma yapmasına, çevresine sormasına gerek yok. Ya da arkadaş edinmek onun için fazla önemli değil, zaten sosyal medyada, oyunlarda yeterince sosyalleşiyor. Bu durumu önlemek adına ise internetten, elektronik aletlerden uzaklaştırıp yasaklar koyalım demiyorum çocuklara. Ancak bu araçların kullanımını minimum düzeyde tutmakta fayda var gibi. Ya da ağladığı zamanlarda ilgi odağını dağıtmak yerine ona problemin ne olduğunu sorarak, ortada bir problem yoksa da onunla oyunlar oynamayı deneyerek, açık havada dolaştırmayı tercih ederek ya da ona bir şeyler anlatarak sakinleşmesine yardımcı olabiliriz diye düşünüyorum.