Bir sonu gözlemledi yıldızlar bugün
Umarsızca bir rüzgara takıldı ayrılık çanları
Hâlbuki rüzgardı mutluluğun sancısı
Gitti yürekten sevenim,
Gitti bakışı üzerime hakimim
Gitti, terketti
Noktasına kapıldı bensizliğin..
Bir kaldırımın üzerindeyim,
Gelen sesler bir kaç kuş uğultusu şimdi
Rahatsız etmiyor beni
Başka sesler de olabilirdi,
Canıma can katıp beni ağlatabilirdi
Fakat dedim ya gitti
Özlüyorum sesini,
Ama artık bitti
Senin suçundu kardelen,
Her gün gözünün içine baktı gözlerim
Hafif kısıktı gözlerin
Sessizdin
Olmayacak der gibi kapadın sonra gözlerini,
Saatlerce başında bekledim
Söylesene Kardelen ben ona nasıl bir kötülük ettim?
Değer miydi üç günlük dünyaya dert yüklemek!
Değer miydi severken çekip gitmek
Ama gitti Kardelen,
Mazi olup gitti
Özlüyorum biliyorsun,
Ama şunu bilmiyorsun
Ben onun yüreğini özlüyorum Kardelen
Yüreğinin sesini duymak istiyorum
Kitliyor kendini akılsızlığına,
Ve ben o akılsızlıkla baş edemiyorum
Belki geri döner,
Belki kader kadersizliğin son bulduğu yerde
Yeniden karşılaştırır bizi
O zamana kadar uyuyacak mısın böyle,
Hiç açmayacak mısın güzel gözlerini..
Gerçekleri görmek gerekiyor belirsizliğin kırıcı geldiği anda,
Aşkın karanlık gölgesini al
Güneşi çağır dört bir yanımıza
Herşey seninle bittiği gibi seninle başlayacak,
Üzme bizi
Ağlatma yüreklerimizi
Bitir bu sessizliği
Ve günün Şafak vaktinde,
Uyan Kardelen
Uyan ki bir aşk virgülün esirinde solmasın
Kavuşmayı beklerken..