Döner dünya, sarılaşır hayaller. Kimileri ruhunu dinler, kimileri başkalarının aklıyla hareket eder. Kimileri vardır ki, bir aklındaki düşünceye kapılır kimliği bir yüreğindekiyle boğuşur benliği. Hayat film gibi, galiba biraz da filmleştiriyoruz gibi. Biri birine imrenmese biri birine özenmese ne kadar soyutlaşabilir ki kendi yaşamından. Senin dünyan bu kadar, sadece bunu bilsen ne kadar sığlaşırsın hayatından.
Hepimiz görmüyor muyuz böyle insanları, birini kıskananları ve hayatını ona göre yaşayanları. Karşınıza çıkan herkes sahici mi sanıyorsunuz ve herkes sizce gerçekçi mi? Yalandan yaşayan da var bu hayatı ya da hayatındakileri yalanlayan da. Her çeşidi var, bazısı soyutlaşır yaşamından bazısı iç içe yaşar herkesle tüm duygularını. Bazısı vardır, yalnızca kendine saklar tüm karşılaştığı mutluluklarını ve mutsuzluklarını. Belki de olması gereken bazen budur, bazen sadece mutluluğumuzu kendimize saklamamızdır doğru olan ya da mutsuzluğumuzu kimseye yansıtmadan aşmaktır içimizde en doğrusu. Kimi zaman birine derdimizi anlatınca sanıyoruz ki hafifliyoruz ama bilmiyoruz ki bizim mutsuzluğumuz bizim derdimiz belki de bir başkasının umudu, dileği. Düşünmeden konuşuyoruz, düşünmeden paylaşıyoruz hislerimizi. Karşımızdakini anlamadan ve dinlemeden hareket ediyoruz çoğu zaman.
İncelik istiyor hayat, naziklik. Biraz dikkatimizi versek şu dünyaya, kendi dertlerimizi bir kenara atsak belki de yoluna girecek hayatımız. Birini dinlesek eleştirmeden, yanlışı da olsa hak versek çok mu zorluk çekeriz bu tezatlıkla. Biraz umudu olmalı ya insanın belki de umudu sensin bazılarının. Yanlışları yüze vurmak yerine, herkesin haklı sebeplerini dinlesek ne kaybederiz ki oysa hayatımızda. İnce düşünelim, sadece bizim etrafımızda dönüyor sanmayalım dünyayı. Hepimizin etrafında dönsün dünya, kimsenin umutları solmasın yarınlarına.