Herkesin vardır bi hikayesi, her pencereden açıları değişen parça parça anılarının mayalandığı hisleri..
Şimdi gelmiştir senin çay saatin, yorgunluktan süzülmüştür biraz biraz gözlerin. Ellerin üşüyordur, hafif esintiden.. Rüzgara kapılmıştır kalbin, sessizce bi köşende öylece kendini dinlersin. Bazı bazı sesin çıkmaz, nazlanır gibi suskunlaşır dilin. Bazı bazı da susmak bilmezsin, koyulaşır sohbetin. En güzel vakitlerde odur, zordur konuşturmak seni.
Şimdilerse benim kahve saatim, yorgunluktan değil benimkisi bende her kendi sessizliğimi dinlemek istediğimde kahveyle kimsesizleşirim. Benim kağıtlarım vardır dolu dolu, geceleri açılır belirsizliklerim. Yüreğim kışı çok sever mesela içimdekiler bir bir dökülür yanaklarımdan, hafifleşir, kendimi kuşlar gibi özgür hissederim. Bilirsin bazı zamanlar daralır içim, kimi zaman sen anlarsın kimi zaman içimde gizlerim. Ha bir de yıldızlara sarılır dünyam, her gece uyumadan dileklerimi uçururum göklere. Olur ya bir yıldız parlar da belki düşüverir hayallerimin üzerine. Belki gerçek olur belki de gider ötelere.
Ben senin hiçliğinim, kimseyim ben. Kiraz çiçeği gibi aşkımız, baharlara gülümseyenlerden. Sen benim yıldızlarımsın, sen benim ışıldayanım ama hiçbir zaman ulaşamadığımsın . İnsan insanın hayatının tam da içinde ne kadar olursa olsun, ulaşamayacağı tek şey yüreğidir. Senin yüreğin bende değil benim yüreğim sende değil, bu yüzdendir ulaşılmazlığın. Ama sen benim sevgimsin, ve bende senin sevgindeyim. Ulaşılmazlığının bir adım gerisindeyim, kimbilir belki de kalbinin bi nevi atış şekliyim, belki de yüreğimdeki merhamet senin sevgin. Ve belki de şu gülümseyen her şey senin yüreğin.
Bir gün bir yerlere gideceğiz seninle, bavulumuzda koskoca bi bahçe. Taşıyacağız tüm sevgiyi en uzaklara en ötelere ve kaybolacağız sevginin gizlerine; yolcuğumuz, her pencereden açıları değişen parça parça anılarımızın mayalandığı hislere..