Karanlıklarda kalmış hikayeler,
Gökyüzüne bırakılmış avuçlardan güvercinler,
Güneş yüzüne yüzüne çarparken
İstanbul belirir o aralıklardan..
Bir sokak arasında,
Belki de denize bakan herhangi bir bankın yanında,
Erguvanlar kokusuyla huzur getiriyor ruhuna..
Ah o erguvanlar bakmaya kıyamıyor insan!
Sahilden geçerken denize bakıyor mezarlıklar,
Bu İstanbul bu İstanbul..!
Her adımda anlamını hissettiriyor hayatın.
Bu tarafa hükmederken bir de bakmışsın o tarafa sürükleniyor aklın.
Ezanlar okunurken kuşlar eşlik ediyor her yankıya,
İstanbul bağırıyor,
Duyuyor musunuz
Var olan her sevgiye usulca,
Usulca,
Usulca..