AN SOLDURANLAR
Unutamayacağı an’lar vardır insanın içinde. Ne kadar gülse de mutluluktan gözlerine kelebekler görünse de. Hevesleri vardır birike birike bir kutuya kondurulmuş. İstekleri vardır hayattan tek bir klişeye sığdırılmış. Ümitleri vardır insanın ama omzuna o ümitler yük olmuş. Sokakların yorgunluğu yüzüne vurmuştur çünkü bazen dolaşmaktan artık sokak kokusu tam da üzerine oturmuştur. Kapılar kapanır kimi kimi yüzüne ta ki süslü süslü donatılmış aydınlık kapılar yüzüne aralanıncaya kadar.
Unutulmaz bazı an’lar, bir şeyi beklediğin an hevesini kursağında bırakmıştır insanlar. Çünkü kalp kırmak kimilerine göre basit bi olay. Kalp kırmak kimilerine göre hayatın alışılagelmiş bir cilvesi belki de. Umarsız bir hareket, kimin ağladığı kimin üzüldüğü ve kiminin canının yandığı kimsenin umrunda değil çünkü. En güzel anında belki en mutlu en içten dolu gülüşünle karşıladığın bir günde, bir acı sözüyle bir acı hareketiyle gözlerini düşürüyor kimileri hayattan. Ve hiç bir şey olmamış gibi devam ediyor hayatının güneşini solduran. Ama sen unutmuyorsun o anlarını bozanı. Unutmuyorsun güllerini çöpe atanları. Bazen gülüyorsun bazen belki de oturup dertleşiyorsun oturup an’larını senden çalanla. Çünkü içinde bitmeyen sevgi varya bitmeyen insanlık duygusu ve içinde çiçekleri açması bitmeyen o güzel kalbin. Sonra tam da olması gereken oluyor hep bi noktada, sen aydınlık baharlarına adımlar atarken, kalp kıranlar gönül yıkanlar hep yolun ardında kalıyor. Kimilerinin ayakları taşlarla kimilerinin yürümeye yetmemiş nefesi var. Ama senin onları elinle tutup kaldırabilecek kadar derin bir yüreğin var.
Daima yüreği derin kişiliklere,
Daima yenilik,
Daima güzel kalplere,
Sevgiyle..