Uzmanlar, anoreksiyanın yalnızca kilo verme isteğiyle sınırlı olmadığını, derin psikolojik ve duygusal sorunların yansıması olduğunu vurguluyor.
Anoreksiya nervoza, kişinin bedenini olduğundan büyük algılaması ve kilo alma korkusuyla yemek yemeyi reddetmesiyle karakterize edilen bir psikiyatrik rahatsızlıktır. Psikiyatri uzmanları, bu hastalığın benlik algısı bozukluğu, duygusal düzenleme sorunları ve kontrol ihtiyacıyla şekillendiğini belirtiyor.
Hastalığın gelişiminde çocuklukta yaşanan duygusal ihmal, aşırı eleştirel ebeveyn tutumu, cinsel istismar ve zorbalık gibi travmatik yaşantılar etkili olabiliyor. Ayrıca mükemmeliyetçilik, düşük benlik saygısı ve sosyal medyanın dayattığı beden algısı da riski artırıyor.
Tedavi süreci uzun ve çok yönlüdür. Psikoterapi, psikiyatri, diyetisyen ve gerektiğinde endokrinoloji uzmanlarının iş birliğiyle yürütülür. Bilişsel Davranışçı Terapi, Aile Temelli Terapi ve Duygu Düzenleme Terapileri gibi yöntemler, hastalığın psikolojik boyutuna odaklanır. Ancak tedaviye direnç sık görülür; bu noktada empatik yaklaşım ve aile desteği büyük önem taşır.
Uzmanlar, anoreksiyanın sadece bir yeme problemi değil, beden algısı ve duygularla ilgili derin bir ruhsal sorun olduğunu vurguluyor. Erken fark edilmesi ve destek olunması, hastalığın seyrini olumlu yönde etkileyebilir.
Nihal Candan Örneği: Görünmeyen Savaş
Cezaevinde geçirdiği zorlu süreçte 37 kiloya kadar düşen ve tahliye sonrası 23 kiloya kadar gerileyen Nihal Candan, anoreksiya nervozanın fiziksel değil, aynı zamanda ruhsal bir çöküş olduğunu gözler önüne serdi. Uzmanlar, bu hastalığın yalnızca diyet takıntısı değil, travma temelli bir süreç olduğunu belirtiyor.
