Konyaspor’da forma giyen Sloven forvet Blaz Kramer’in 27 yaşındaki eşi Aneja, Slovenya basınında metropolitan’a bir röportaj verdi.
Diğer futbolcu eşlerinin lüks yaşantısının aksine Aneja’nın şatafattan uzak, mütevazi bir yaşantısı olduğuna vurgu yapıldı. Eski bir hentbol hakemi de olan golcü futbolcunun eşi, köpeklere olan düşkünlüğü ile biliniyor.
Hayatına dair bilgiler veren Aneja Kramer şöyle konuştu:
“Blaz ile ilkokulda tanıştım. Orada benden sadece iki blok ötede yaşıyordu. İlk başlarda kardeşi Jan ile takılıyordum, annem bizi sık sık okula götürürdü ve o da birkaç kez bize katılırdı. Ama o zamanlar aşık olmak için belki de çok küçüktük. Ancak daha sonra, lise sonlarına doğru, kıvılcım ateşi tutuşturdu ve uzun yıllar süren tanışıklıktan sonra, 10 yıldır başarıyla işleyen bir çift olduk.
Blaz her zaman mütevazı bir adamdı. İlişkimizin başlangıcında küçük kulüplerde oynadı. Bunların dünya standartlarında kulüpler olduğunu söylemek zor. Ama denedi ve ardından yurtdışından ilk davet geldi. Slovenya'dan ayrılmak, güçlü bir şekilde bağlı olduğum ailemden uzaklaşmak zordu ama sadece onunla birlikte olmak istiyordum. 21 yaşındayken onunla birlikte Zürih'e taşındım.
Oğlumuz Kai Zürih'te doğdu. O dönem oldukça stresliydi çünkü Blaž ve ben Polonya'ya taşınacağımızı biliyorduk. İlk iki köpeğimizde İsviçre’den oldu. İsviçre'ye dair güzel anılarımız var. İsviçre ve Polonya oldukça farklı ama burada Türkiye'de alıştığım şeyden gece ile gündüz gibi farklı. Kötü bir şey kastetmiyorum, sadece tamamen farklı bir yaşam tarzı var.
Blaž benden iki ay önce Türkiye'ye gitti ve konuştuğumuzda bana orada neler olup bittiğini izlememin zor olacağını birkaç kez söyledi. Beni uyardı, ancak bunun gerçekten bu kadar kötü olabileceğini hayal edemedim. Evin yanında bir çöplük ve yanında onlarca köpek vardı. Her gün önünden geçiyordum. İlk günden itibaren durmadan geçip gidemeyeceğimi biliyordum.
İlk başta, birkaç günde bir gelip yiyecek getiriyordum, sonra iki günde bir. Ama suçlu hissettim, sanki yeterince şey yapmıyormuşum gibi. Sonra her gün gelmeye başladım, daha sonra sabah ve akşam da gelmeye başladım. Orada çok sayıda köpek vardı ve iki aileye bakıyordum, 13 yavru ve iki anne. Bana güvenmeleri biraz zaman aldı, ama buzları kırdığımızda her şey kolaylaştı.
Köpeklere olan düşkünlüğünü anlattı
Sonra sert kış geldi. Birkaç köpek kulübesi, battaniye ve hatta sıcak yemekler getirdik. Soğuk dayanılmaz olabilir. Bir sabah iki yavruyu donmuş halde bulduğumda, bu beni çok etkiledi. Sanki içimden bir parça ölmüş gibiydi. Sanırım birkaç gece uyuyamadım. Maliyet ne olursa olsun, kendime harekete geçeceğimi söyledim. Onları kesin ölümden kurtarmak için elimden gelen her şeyi yapmazsam bu ben olmazdım. Onları barınaklarında bırakmak istemiyordum. Bu köpeklerin Slovenya'ya gitmesi gerekiyor, hedefim buydu.
Blaž bana ulaştı ve kulübe bu köpekleri çok fazla kullanılmayan alanın olduğu eğitim merkezine getirip getiremeyeceğimizi sordu. Elbette, kulüp onlara geçici olarak ev sahipliği yapmasına izin verdi. Ancak veterinerlerden mamalara kadar her şeyle kendimiz ilgileneceğimize söz verdik.
Yavrular kulüpte olduğundan beri diğer futbolcular da onlara bağlandı ve onları kendilerine aitmiş gibi aldılar. Onlara düzenli olarak mama getiriyorlar ve başka şeylere katkıda bulunuyorlar, bu da beni gerçekten mutlu ediyor. Tek olmadığımı. Her zaman şunu söyleyeceğim: İyilik yapın, iyilik size geri döner.”
