Son yıllarda “Unutulmuşlar Adası” olarak da anılan Mada, köklü geçmişi ve kendine özgü doğasıyla dikkat çekiyor. Osmanlı arşivlerinde ilk kez 1476 yılında, Fatih Sultan Mehmet döneminde Beyşehir vakıflarına ait kayıtlarda “Mado” adıyla geçen ada, ilerleyen dönemlerde “Made” ve “Mada” olarak anılmıştır.
KONUMU VE DOĞAL ÖZELLİKLERİ
Beyşehir Gölü’nün kuzeybatısında, Isparta’nın Şarkikaraağaç ilçesine yaklaşık 35 kilometre uzaklıkta bulunan ada, kıyıya yalnızca 800 metre mesafede yer alıyor. 8 bin 220 hektarlık yüzölçümüyle göldeki en büyük ada olan Mada’nın karşısında Gedikli Köyü, kuzeyinde ise Küçükkilise Adası bulunuyor.
TARİH BOYUNCA STRATEJİK ÖNEMİ
Tarihi kaynaklar, Bizanslılar ile Selçuklular arasında ada çevresinde yoğun çatışmalar yaşandığını bildiriyor. Rivayetlere göre, Eşrefoğlu Mehmet Bey de eşi Mis Hatun için burada bir köşk yaptırmıştır.
Doğal Yaşam ve Geleneksel Hayvancılık
Doğal ardıç ormanlarının yanı sıra meşe, söğüt ve kavak ağaçlarının da olduğu ada, geçmişte hayvancılıkla adını duyurmuştur. Köylüler at, sığır ve koyunlarını gölü aşırarak adaya getirir, hayvanları kuyruklarından birbirine bağlayıp kayıkla önlerinden çekerek karşıya geçirirlermiş.
Farklı Kültürlerin Buluşma Noktası
Osmanlı Dönemi'nde de farklı topluluklara yurt olmuş Mada, 1866 yılında yaklaşık 30-40 hanelik bir Rus Kazak grubuna ev sahipliği yapmış ve belirli bir zaman diliminde “Kazak Adası” olarak anılmıştır. Daha sonra Çeçen aileler ile Türkmen aşiretlerinden Tırtar ve Ötkünlüler adaya yerleşmiştir. 1945 yılına kadar Beyşehir’e bağlı olan ada, bu tarihten sonra Şarkikaraağaç’ın Gedikli Köyü’ne bağlanarak Kumluca Mahallesi olarak tarihte yer edinmiştir.
Türkiye’de göl ortasında kalıcı yerleşimin sürdüğü tek nokta olma özelliğini koruyan Mada Adası, kış aylarında oldukça zor koşullara maruz kalmaktadır. Göl donduğunda ulaşım kesilmekte, ada sakinleri zaman zaman kayıklarını buzların üzerinden sürükleyerek karaya ulaşmaya çalışmaktadır.
